Her hafta böyle resim çekilip ekleyip bir şeyler yazmak keyifli yalan değil!!
ama bu hafta bu ben değilim sanki hamilelik hormonları beni ele geçirdi aldı yuttu öyle güzel kuruyorum ki kafamda sonra kendim bile buna inanıyorum hormon belasının etkisi geçince kendi kendime gülüyorum o ayrı bu sorunlar ne zaman geçer nasıl düzelirim hiç bilmiyorum
Mesela ;
* Hafta sonu gereksiz bir konuyu taktım kafama tam 3 saat ağladım eşim eve geldiğinde gözlerim kıpkırmızı yüzüm şiş şekilde karşıladım.
Ne varsa kocam da var tabi ki sağ olsun ortaköy e gezmeye götürdü beni kendime geldim toparlandım.
* Bu sabah içimde kıskanç bir kadın olduğunu fark ettim.
Baktım eşim mavi kravatını takmış ve gömleği takımı ile çok yakışmış.
İçimden hiç olmamış bu böyle deyip hakkı bulut gibi giydirip işe göndermek geçti. sonra yapma etme dedim frenledim kendimi.
* Geçen gün de kendi ellerimle aldığım montu giydirmedim gittim başka eski bir montunun daha iyi olacağını söyledim. Tabi bunu çaktırmadan yaptım ama inanın sonrasında çok zevk aldım :)
Hayat eşim için cidden zor kalan 9 haftayı nasıl geçirecek benimle bilmiyorum.
* Hafta sonu biraz daha kafam da kursaydım eşimin kızımı sevmediğini bile düşünecektim.
İstiyorum ki adam her fırsatta seviyorum desin bende bir daha söyle diyeyim. hayat Türk filmi gibi değil tabi.
* Sıkıntım sadece eşime değil tabi ki yerime başlayan kızın da resmen burnundan getiriyorum kendimi pamuk prenses ve 7 cücelerdeki cadı gibi hissediyorum.
bunları yaptıktan sonra bazen üzülüyorum bazen ohhh canıma değsin diyorum.
30. haftadan 31. haftaya geçerken neler yaşamışım ben böyle yine de içimde büyüttüğüm kızımla biz mutluyuz.
O içeri de büyüyor genişliyor hatta yavaş yavaş sığamıyor da sağ tarafım çökmüş durumda oraya kuruldu sabah akşam gece sürekli orada .
Perşembe gününe randevu almak ve 1 ayın sonunda kızımla karşılaşmak istiyorum. Çok ÖZLEDİM..
