nisaduruannesi. Blogger tarafından desteklenmektedir.

17 Kasım 2015 Salı

Anneye bağımlı çocuk

0 yorum
kafa takıp kafamı morartmadan önce 
arama motoruna "anneye bağımlı çocuk " yazınca çıkan sonuçtan inanın içim rahatladı. tek olmadığına çok sevindim :)
Çünkü bu durum beni çok endişelendiriyordu. evin içinde bile pire gibi dibimde yaşayan çocuk psikolojimi zorluyor benim. çaresiz kalmak ne yapacağımı bilememekte beynimi zorluyor. 
Tamam kabul !!! bende " evladına bağımlı bir anneyim " yada belki helikopter anne diyebiliriz. Elimle olmasa bile gözümle takipteyim en güvendiğim kişilerin yanında bile olsam. ama konumuz bu değil. :)

Nisa Duru evin içinde bile rahat bırakmıyor tuvalete gitsem saatlerce huysuzca ağlıyor ağlamak demeyelim sızlanıyor , tuvaletten çıkınca yerde kapı önünde yatarken buluyorum alttan beni takip ediyor sanırım kendince orada mıyım değil miyim emin olmak istiyor .
Karşısına geçip ona güzele anlatıyorum. Tuvalete gireceğimi , isterse kapıda durabileceğini ama ağlamaması gerektiğini , seslendiğinde ona cevap vereceğimi , hatta çıkınca hemen yanına gideceğimi güzelce anlatıyorum.
beni dinliyor. " ama kaybetme korkusu " ağır basıyor . kafa sallayıp tamam demesine rağmen tuvalete girdiğim anda basıyor çığlığı.. çözüm olmuyor. 

Mutfakta yemek yaparken de aynı durum ya ayak kısmımda oluyor yada gene yakınımda ona bir oyun kuruyorum kendi kendine bir süre oynuyor. Sıkılınca da anne gel deyip çekiştiriyor. üstelik bunlar olurken genelde babası da evde oluyor . yani onunla da vakit geçirmek istemiyor. illa benimle olacak tuvalete yada banyo ya girdiğimde yanımda olacak beni görecek. 

Derin derin oyun oynuyor mesela dikkatlice kafasını kaldırınca ben yanında olacağım , görecek en dikkatli anında bile yakınımda olacak. evin içinde dipdibe bir hayat yaşıyoruz :)

Babasına karşı aşırı tepkili gerçi tek ona değil , aynı tepki ananeye de var. 
Gün içinde anane ile olmasına rağmen akşam ben geldiğimde yada ikimizde aynı olduğu başka toplumda istemiyor. Giiit deyip bağırıyor. 
akşama kadar özlüyor diyorum , işteyken bende onu özlüyorum. yalan yok.

Kars dönüşü uçakta 2 dk kucağımdan inmedi . babası gel oynayalım diyor gidiyor saniyesinde yeniden bana dönüyor

Bir yere gidilecekse benim kucağımda , sokakta el tutulacak ise gene benim elim , yemek yenecek alt açılacak ise yine ben yapacağım her şeyi benimle .

bende insanım yahu...
10 dk bile olsa sakince hareket etmek istiyorum.Oturup kısa süreli kahvemi sakince yudumlamak istiyorum. kahveden de geçtim işyerinde içerim ben onu valla artık rahat rahat tuvaletimi yapmak istiyorum.. :))
Babası ile de sakince vakit geçirmesini istiyorum. 

" iki yaş sendromuna " bunu da bağlıyorum . Bunlar geçecek diye hayaller kuruyorum.