nisaduruannesi. Blogger tarafından desteklenmektedir.

9 Mayıs 2016 Pazartesi

Anneler Günü

0 yorum
Dün anneler günüydü.
24 yıl öncesine kadar gerekli gelen bu gün nedense
son 2 yıldır gereksiz gelmeye başladı.
Bu arada ilk anneler günümde eşimden hediye bekledim
kendisi de aldı zaten !! neden bekledim onu da bilmiyorum..
galiba ilk oluşu , bide yeni anne olmuştum kızım daha 3 aylıktı lohusalık falan herhalde hormonlarım fazla çalışırdı. :)
2. anneler gününde ise sağlığına şükrettim iyi olmana yanımda olmana. .çok şükür.. 



2016 mayıs ile 3. anneler günümü yaşadım seninle.
bu yıl duygu ve düşüncelerim çok başka
"anneler günü" adı altına 1 güne bunu sığdırmak çok zor. 
annelerin günü 365 gün olmalı kutlanacak ise böyle kutlanmalı. 
kızımın anneler günü için hediye alması da garip sanki onun annesi olmayı ben seçtim 
her yıl ben ona almalıyım sayende "ANNE" oldum diye..

Çok şükür !!! Bin Şükür !!! 
seni bana evlat diye verene , Sayende 2 yıldır anneyim.. çokta güzel oldu oh oh 

Dün kızımın babası ile bana topladığı çiçekler 
"anne günü kutlu olsun "demesi yada demeye çalışması diyelim... 
ağzına çarpasım geldi. benim suratsız güzelliğim.. 

o vakit bende annemin facebıktan paylaştığına ağlıyordum 
öpemedim bile kızımı 
bu aralar fena duygusaldım. hiç olmadığım kadar hamileyken bile ben böyle hiç olmadım.

Birde eşlerin bu günde çocukları adına hediye almasına anlam veremiyorum.
senin annen o değil ki diyesim geliyor.. illa karın için bir şey yapacaksan 
temiz hava , oksijen , bir resim , bir çizim , kızının adına yazı 
ne bileyim ömürlük bir hatıra daha düşünceli..
kızımdan gelen " çiçekleri " sıkı sıkı sardım ona yazdığım defterin arasına sakladım bile.
seneye de belki boynuma sıkı sıkı sarılır öper öyle kutlar kim bilir.
sağlığı yerinde , huzurlu , mutlu olsun aldığım en güzel o zaten..

Üstelik biz bu sene anneler gününde kendi annelerimize bile gitmedik.
uzaklara kahvaltıya gittik tüm gün gezdik dolaştık eğlendik onları da telefon ile kutladık.

Nil Karaibrahimgil ne güzel söylemiş.. 

Meğer ben suymuşum. İçimdeki akvaryumda bir insan 
büyüyebilirmiş.Meğer ben aklım değilmişim sadece, kalbim de değilmişim, bir bedenmişim ben. Ikınıp bir canlıyı hayatla buluşturabilecek basit bir beden.Meğer annem beni bundan merak edermiş, arayıp sorarmış, dayanamaz gelirmiş, başımdan eksik olmazmış, deli gibi severmiş.
Meğer avuçlarım onun elleri için kılıfmış.
Meğer kollarım onun ilk eviymiş.
Meğer sesim ona müzikmiş, hikâyeymiş, ninniymiş.
Meğer dualar gerçek olurmuş.
Meğer kalbim artık onun kalbiymiş. Onda atacakmış.
Meğer büyümenin, öğrenmenin, çoğalmanın, yenilenmenin sonu yokmuş.
Meğer yeryüzünde cennet varmış.
Meğer mutluluk gözyaşları varmış.
Meğer biri uyurken yapacak şeyinin kalmadığı, aklına bir şeyin gelmediği olurmuş.
Meğer sevginin sonu yokmuş.