nisaduruannesi. Blogger tarafından desteklenmektedir.

28 Mart 2017 Salı

Biz neredeyiz.

0 yorum
Merhaba canımcım , 
3 yaş sonrasında pek vakit bulamamışım anlaşılan , aslında geceleri sık sık düşündüm bak şunu da yazayım .. dur bunu da hatırlatmaya koyayım 3 ayımızı hiç anlatmadan geçmişiz. nerelere gittik..neler gördük hiç yazamadım.. malum en çok bu anıları unutmaktan korkuyorum.. 

Mesela ilk detayımıza gelelim. 
Nisa Duru'm artık kendi yatağında yatıyor.. şaka değil.. üstelik önceden biberondan süt içerdi şimdi bardaktan süt içiyor. odasına ne alaka bilmiyorum pepeli bir lamba aldık kendisi seçti artık herşeyi kendisi seçiyor. birlikte yatıyoruz yatağımıza önce kendi seçtiği kitabını okuyoruz beraber , kitaplarımızı da uzun uzun yazmak isterim.. isimlerini söyleyelim şimdilik ..
(arkadaşım veteriner hekim , ben herkesle gitmem ki , öfkemle nasıl başa çıkabilirim.. )aslında bu kitaplar +5yaş  ama biz içinden dersler çıkardık tabi her zaman öyle ince ince okumuyorum bazende kitabın resimlerini konuşturuyorum anlayacağı dilde anlatmaya çalışıyorum.. 

işte böyle.. bizde her evli çift gibi artık yatak odasını ikimiz kullanıyoruz.. eee kolay değil 3 yıldır bir fiil beraber yattık. hiç yatmasaydık diyemeyeceğim. o mis koku ile yatmak çok başka.. sabah uyanınca bazen yine yanımızda oluyorsun ama olsun buna razıyım.. 
beklediğimden kolay büyüyorsun miniğim.. biberonu bile 1 günde bıraktık çok net hatırlıyorum biberon yok diye yarı yoldan dönmelerimizi.. 



artık oyunlarımızda biraz gerçekçi.. evciliğin dibine vuruyoruz beraber aklımda biraz daha var aktivite gönül ister hepsini tek tek paylaşmak ama olmuyr işte. 
Doktor oyunu buda ufaktan bir ameliyathane kurduk :) 


tabi bol bol parka gidiyoruz ,piknik yapıyoruz , eğleniyoruz.
yaz gelse tadını daha çok çıkartacağız ama napalım işte havalar ısındıkça atıyoruz kendimizi sokağa
bundan sonra bizi evde görene aşk olsun..



3 yaşında bir prenses büyüyor.
hemde nasıl büyüyor.. hızlı..öfkeli..sinirimizi anlatmam mümkün değil..
artık ne duysa kapıyor. kendine özgü arkadaşları var mesela. 
bu yazıyı yazarken ben ravza ve yüsra diye arkadaşlarını bize davet etti.
onlarla oynuyor yanıma bile gelmiyor normalde olsa günde 1000 kez "anne" diyen çocuk
şimdi ben evde yokmuşum gibi oyunlar oynuyor..
bazen sabrımı fena zorluyor , fırlatıp atasım geliyor.
böyle olan her anda sarıl bana anne diyerek içimi yumuşatıyor.
evet çok kızıyorum..bazen bağırıyorum sana.. yaptığın her hatayı tepkimi belli ederek gösteriyorum.
biliyorum.
hala atarlı bir kızsın çok çocuk olan yere gittiğimizde takip etmek zorunda kalıyorum
her an ne yapacağını bilemiyorum.
birisine sinirlendiğinde tepkini vurarak , ısırarak gösterebiliyorsun mesela. 

böyle işte tatlım.
görüşürüz.